14 Φεβρουαρίου 2014

Η αγάπη κείται...

        Κάτω από το φως η αγάπη κείται, εκεί που ο έρωτας ζητά να κρύψει την ηδονή του φιλιού, εκεί που τα άστρα γίνονται οδηγός. Έτσι νιώθει την αγάπη, έτσι τη βλέπει μέσα από τα μάτια του. Σήμερα η μέρα είναι για τον έρωτα και ευχαριστώ τον Νίκο που μου δάνεισε τις σκέψεις του, τις εικόνες του, τον έρωτα μέσα από τα λόγια του Πλάτωνα και του Σωκράτη. Η απόλαυση είναι στα χέρια σας από την καρδιά του Νίκου...




        Στην «Πολιτεία» στο βιβλίο Στ 490b, ο Πλάτωνας επιχειρεί μία πολύ σύντομη ανάλυση της ποιοτικών χαρακτηριστικών που θα πρέπει να διαθέτει η ψυχή του φιλοσόφου, έτσι ώστε να διαφοροποιείται από κάποιον απλό και καθημερινό άνθρωπο που δεν διακατέχεται από τέτοιου είδους πνευματικές αναζητήσεις. Πρόκειται για ένα πολύ σπουδαίο απόσπασμα, διότι εκτός των άλλων ο Σωκράτης μας πληροφορεί ότι ένας Φιλόσοφος, που ενδιαφέρεται ειλικρινά για την πνευματική του εξέλιξη, και όχι απλώς για να λέει ότι ασχολείται με την Φιλοσοφία, αυτό που κάνει ουσιαστικά είναι να βρίσκεται σε μια ευγενή άμιλλα με τον ίδιο τον Θεό!
Ας παρακολουθήσουμε αυτήν την άκρως εντυπωσιακή άποψη του Σωκράτη:

Αρ' ούν δη ου μετρίως απολογησόμεθα ότι προς το ον πεφυκώς είη αμιλλάσθαι ο γε όντως φιλομαθής,
Τότε λοιπόν δεν θα αποτελούσε μια μέτρια δικαιολογία το να υποστηρίξουμε ότι, ο φιλομαθής Φιλόσοφος δίνει μάχη άμιλλας κατά την οποία ανταγωνίζεται τον ίδιο τον Θεό

και ουκ [b.] επιμένοι επί τοις δοξαζομένοις είναι πολλοίς εκάστοις,
και δεν θα έπρεπε να επιμένει κανείς, ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αξίζουν αυτήν την δόξα.

        Είναι προφανές ότι ο Σωκράτης θεωρεί πως αυτοί οι αληθινοί Φιλόσοφοι, που έχουν θέσει ως αποκλειστικό στόχο της ζωής τους να αξιοποιήσουν τις ύψιστες φιλοσοφικές γνώσεις για την πνευματική τους εξέλιξη είναι ελάχιστοι. Ο όρος «Φιλομαθής» θα έπρεπε να αποδίδεται μόνο στον Φιλόσοφο εκείνον που «ανταγωνίζεται» τον Θεό. Ο λόγος είναι διότι ο Θεός είναι πάνσοφος. Αυτήν η πανσοφία του Θεού είναι που ο φιλομαθής φιλόσοφος επιθυμεί όχι μόνο να προσεγγίσει, αλλά και να την κατακτήσει ολοκληρωτικά.
        Ουσιαστικά από αυτό το τόσο μικρό, αλλά και τόσο περιεκτικό απόσπασμα, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότιη σωστή χρήση της Φιλοσοφίας μπορεί να έχει ως τελικό αποτέλεσμα ακόμα και την Θεοποίηση του φιλομαθούς φιλοσόφου.

            άλλ’ ίοι και ουκ αμβλύνοιτο ουδ’ απολήγοι του έρωτος,
Αλλά ένας φιλομαθής Φιλόσοφος, διαθέτει όλη την έφεση να προχωρήσει μπροστά, έτσι ώστε κατά την διάρκεια της εξελικτικής πορείας του, όχι μόνο να μην λιγοστεύει το ενδιαφέρον του, αλλά να καταλήξει στο να κατανοήσει τελικά, την φιλοσοφική έννοια του Έρωτα.

πριν αυτού ο έστιν εκάστου της φύσεως άψασθαι
διότι, έχει την δυνατότητα να αποκτήσει την εμπειρία κάθε δυνατής μορφής Έρωτα που συναντιέται μέσα στην φύση,

ω προσήκει ψυχής εφάπτεσθαι του τοιούτου
αφού η ψυχή του φιλομαθούς Φιλοσόφου είναι κατάλληλη στο να αντιληφθεί όλα τα επίπεδα του Έρωτα.
  

        Στο σημείο αυτό θα πρέπει να ανατρέξουμε σε ένα άλλο βιβλίο του Πλάτωνα, στο «Συμπόσιο» στο οποίο ο Σωκράτης και πάλι, αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα της απόκτησης του θείου Έρωτα. Αυτή που αναλαμβάνει να «διδάξει» στον Σωκράτη το θέμα του Έρωτα είναι βεβαίως η Διοτίμα η οποία του αποκαλύπτει τους περίφημους 7 αναβαθμούς. Πρόκειται δηλαδή ουσιαστικά για μία «σκάλα» με 7 σκαλοπάτια, τα οποία προοδευτικά θα πρέπει να καταφέρουμε να τα ανεβούμε. Στην πραγματικότητα το θέμα των αναβαθμών του Έρωτα είναι πολύ πιο σοβαρό και βεβαίως σχετίζεται απολύτως με τον τρόπο που επιτυγχάνεται η ψυχική μας εξέλιξη, αλλά και τααποτελέσματα που επιφέρει.
        Θα μπορούσαμε να πάρουμε μια ιδέα αυτού του άκρως μυστηριακού θέματος, αν θεωρήσουμε ότι η μυστηριώδης Διοτίμα εκφράζει την μαθητική έννοια της ιδιοτιμής! Αυτό σημαίνει ότι κάθε πνευματικό σκαλί που καταφέρνουμε να ανέρθουμε, αλλάζει υποχρεωτικά και η ποιότητα και η σύσταση της Ψυχής μας, όπως ακριβώς μεταβάλλεται η ιδιοτιμή ενός διανύσματος.

- προσήκει δε συγγενεί-
- Δηλαδή η ψυχή του Φιλομαθούς Φιλοσόφου αποκτά την δυνατότητα να προσλάβει την γνώση όλων των συναφών προς το θείο ερωτικών εκδηλώσεων -

            ω πλησιάσας και μιγείς τω όντι όντως,
Και ενώ πλησιάζει αυτές τις εκδηλώσεις του θείου Έρωτααναπόφευκτα αναμιγνύεται ολοκληρωτικά με το όντως ον,
(Θα πρέπει να υπενθυμίσω ότι το «Όντως Ον» αποτελεί τον τελικό στόχο της Φιλοσοφίας, ο οποίος μπορεί να αποκτηθεί μόνο όταν η ιδιοτιμή της ψυχής μας προσεγγίσει τον έβδομο και τελικό αναβαθμό του Έρωτα).
  
γεννήσας νουν και αλήθειαν,
και τότε η ψυχή του φιλομαθούς Φιλοσόφου είναι σε θέση να γεννήσει κάθε ανώτερη νοητική μορφή και να αποκαλύψει κάθε είδος αλήθειας. 

Δηλαδή αυτό που ουσιαστικά πιστεύει ο Σωκράτης είναι ότι ώσπου να καταφέρουμε να φτάσουμε σε αυτό το πραγματικά πολύ υψηλό εξελικτικό επίπεδο, ώσπου η Ιδιοτιμή μας να αποκτήσει την Τιμή του Διός, είμαστε ανίκανοι να αντιληφθούμε την αλήθεια. Ο λόγος που αδυνατούμε να κατανοήσουμε την πραγματικότητα είναι διότι ουσιαστικά ο Νους μας δεν λειτουργεί, τουλάχιστον στον απαιτούμενο βαθμό που θα έπρεπε ώστε να έχουμε αυτήν την δυνατότητα. Επομένως, η λειτουργία του Νου μας, επιτυγχάνεται μέσω του θείου Έρωτα! Αυτό είναι το αποτέλεσμα της επίδρασης των 7 αναβαθμών της Διοτίμας.  Το αποτέλεσμα της σωστής νοητικής μας λειτουργίας είναι να φτάσουμε επιτέλους στο εξελικτικό επίπεδο να μπορούμε να αντιληφθούμε την Αλήθεια. Μόνο τότε έχουμε τη δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με τον Όντως Ον που αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα και τη Θεϊκή υπόσταση. Είναι λοιπόν προφανές ότι ο Άνθρωπος δεν έχει καμία άλλη δυνατότητα να γνωρίσει τον πραγματικό και όχι τον φαινομενικό κόσμο, παρά μόνο αν διακατέχεται από μία πραγματική Φιλομάθεια την οποία θα προσεγγίσει μέσω του θείου Έρωτα.

γνοίη τε και αληθώς ζώη και τρέφοιτο
τότε και μόνο τότε, είναι σε θέση να πει κανείς ότι μπορεί να διαλογίζεται σωστά και να βιώνει το αληθινό νόημα της ζωής που θα μπορούσε πλέον να του προσφέρει η σωστή πνευματική τροφή,
  
και ούτω λήγοι ωδίνος,
και μόνο έτσι σταματούν να γεννιούνται νέες συμφορές του ανθρώπου και ο πόνος που προκύπτει από αυτές!

πριν δ’ ου;
Δεν είναι φυσικό πριν επιτελεστεί αυτό το κατόρθωμα, να μην μπορούν να λήξουν οι συμφορές του;

      Σαν τελικό συμπέρασμα θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι η δύναμη της Φιλοσοφίας είναι τεράστια και είναι η μόνη που μπορεί να μας προσφέρει τη δυνατότητα της εξελικτικής μας προόδου, έτσι ώστε από απλά «όντα» που είμαστε σήμερα, να καταφέρουμε ανεβαίνοντας την εξελικτική κλίμακα των αναβαθμών του Έρωτα της Διοτίμας, να «αναμιχθούμε» όλο και περισσότερο με τον θείο πνευματικό έρωτα (όπως περιγράφεται με τις δύο ουσίες που αναμιγνύονται στο «Συμπόσιο») που θα μας οδηγήσει τελικά στην μεταμόρφωσή μας σε όντως όντα που θα μπορούν πλέον να κατανοήσουν και να βιώσουν τον πραγματικό κόσμο!

Νικόλαος Δερμεντζής

1 σχόλιο:

  1. Η δουλειά του Νίκου είναι πραγματικά μοναδική αξίζει να μπούμε στην ψυχοσύνθεσή του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή